ΜΙΑ ΑΠΡΟΣΜΕΝΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11

ΈΝΤΟΥΑΡΤ

Ήταν ώρα να ξεκαθαρίσουν κάποια πράγματα !!

--Μπέλλα τώρα θα μιλήσουμε

- καλά τι έπαθες τώρα?

- δεν νομίζεις ότι είναι ώρα να ξεκαθαρίσουν κάποια πράγματα?

- Έντουαρτ γιατί θες να τα χαλάσεις όλα τώρα?

- δεν χαλάω τίποτα αλλά κάποια στιγμή πρέπει να ξεφύγουμε από τα ροζ συννεφάκια στα οποία βρισκόμαστε και να κατέβουμε στην γη

-οκ ας μιλήσουμε

-ωραία πες μου πότε θα του μιλήσεις?η τουλαχιστον έχεις σκοπό να του μιλήσεις?

- δεν ξέρω βρε Έντουαρτ

- τι δεν ξέρεις βρε Μπέλλα , με κοροιδευεις?

- όχι δεν σε κοροιδεύω , δεν έχω ακόμα το θάρρος να του μιλήσω

-για να τον κοροιδεύεις μπορείς ? η και να με σέρνεις και εμένα σαν μαλ...

- Έντουαρτ σε παρακαλώ , εσύ διάλεξες αυτήν την κατάσταση

- ναι την διάλεξα αλλά για πόσο πια?

-αχ βρε Έντουαρτ 

- τι αχ ?δεν σε  έχω πιέσει όλο αυτόν το καιρό αλλά δεν μπορώ να ζω ΄έτσι δεν μπορώ να κοροιδεύω τον άνθρωπο δεν μου έκανε τίποτα και στην τελική δεν είμαι υποχρεωμένος να ανέχομαι για πολυ αυτήν την κατάσταση

 -δεν με αγαπάς ?

- και βέβαια σε αγαπώ΄και στο έχω δείξει με κάθε τρόπο αλλά δεν αντέχω άλλο, θα του μιλήσεις?

- ναι

- ωραία πότε?

- δεν ξέρω

- αμαν ρε Μπέλλα έχεις βολευτεί σε μια κατάσταση και δεν θέλεις να ξεφύγεις και παίρνεις στο λαιμό σου και άλλους ανθρώπους

- σε ενδιαφέρει για τον Τζέικ?

- δεν με ενδιαφέρει αλλα στην τελική δεν μου έκανε εμένα τίποτα προσωπικά

- γιατί μου του κάνεις τώρα αυτό?

-γιατί πρέπει και για κάποια στιγμή να πιεστείς

- δεν θέλω , δεν μπορώ

- ε τότε Μπέλλα δεν μας μένει τίποτα άλλο από το να....

- μου λες να χωρίσουμε?

- βλέπεις να οδηγούμαστε πουθενά αλλού ?

- μα σε αγαπάω

- και εγώ σε λατρεύω

- ε τότε ας μην χωρίσουμε

- ε τότε μίλα του

- βρε Έντουαρτ

- αυτό ήταν τέλος

- τέλος?

- ναι τέλος αρκετά Μπέλλα , αρκετά έπαιξα τον μαλ.. , τελειώσαμε . Μάζεψε τα πραγματά σου και φεύγουμε

- δηλαδή αυτό ήταν?

- ναι αυτό ήταν 

Σηκώθηκα από τη θέση μου , πήγα ντύθηκα και μάζεψα τα πραγματά μου. Αυτό που έκανε με πλήγωνε αφάνταστα αλλά δεν άντεχα άλλο ήμουν εγκλωβισμένος και κάποιος έπρεπε να με απαλλάξει , έτσι έδωσα ένα τέλος

Η Μπέλλα είχε κατεβάσει το κεφάλι της και μάζευε και τα δικά της πράγματα , ήταν έτοιμη να κλάψει , δεν άντεχα να την βλέπω έτσι ήμουν έτοιμος να λυγίσω , να την βάλω στην αγκαλιά μου , να την φιλήσω αλλά όχι αυτήν την φορά έπρεπε να καταλάβει  κάποια πράγματα, ότι δεν πρέπει να παίζουμε με τους ανθρώπους

- Έτοιμη?

- ναι έτοιμη , καλύτερα ας φύγουμε

- ναι καλύτερα

Πήρα την βαλίτσα της , την έβαλα πίσω μαζί με την δικιά μου . Η Μπέλλα είχε μπει ήδη μέσα στο αυτοκίνητο , μπήκα και εγώ και ξεκινήσαμε . Σε όλη την διαδρομή δεν μιλήσαμε καθόλου , η Μπέλλα ειχε φορέσει κάτι γυαλιά και είχε γυρίσει το προσωπό της προς την αντίθετη μεριά απο΄εμένα . 

Στενοχωριόμουν και εγώ,γιατί την λάτρευα τρελά αλλά έπρεπε να παρει ένα μάθημα στην ζωής της. Αν με αγαπάει πραγματικά , θα του μιλήσει και θα έρθει σε μενα!

Φτάσαμε στο σπίτι της, βγήκε γρήγορα από το αυτοκίνητο , πήρε και την βαλίτσα και χτύπησε την πόρτα με τόση δύναμη που θα την έβγαζε 

- Μπέλλα ?

- τι είναι ?

- αντίο

-αντίο 'Εντουαρτ