Ο ΣΩΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 14

ΜΠΕΛΛΑ

Ήταν η πιο ευτυχισμένη μου μέρα , ο Έντουαρτ έδειξε το πρώτο σημάδι ζωής, ήμουν τόσο χαρούμενη.

-αγάπη μου με ακους?

- δεν ξέρεις πόσο ευτυχισμένη με κάνεις 

- πάω να το πω και στα παιδια να χαρούν και θα ξαναερθω

Βγήκα εξω με μια τρελή χαρα και συνάντησα τα παιδια

- τι έγινε Μπέλλα και είσαι τόσο χαρουμενη?

- έγινε ένα θαύμα

- τι εννοείς ?

- εκεί που είχα πάρει το χέρι του Έντουαρτ και το είχα βάλει πάνω στην κοιλιά μου , όπου το παιδάκι κλότσαγε , είδα ένα δάκτυλο του χεριού του να κινείται

- είσαι σιγουρη Μπέλλα?μηπως ήταν παραίσθηση?

- όχι είμαι απόλυτα σίγουρη δεν θα έπαιζα ποτέ με κάτι τέτοιο

- επιτέλους !!δόξα τω θεω!!

- το ήξερα ότι θα ζήσει!!

- πρέπει να το πούμε στο γιατρό

- ναι θα πάω εγώ , είπε ο Τζάσπερ

- οκ, πάω να τον δω , είπε η Ροζαλι

- εντάξει

Ήμουν τόσο χαρούμεμη , τώρα άξιζει ο κόπος να περιμένω, ξέρω ότι θα γίνει καλά και θα είναι μαζί μας!

ΜΕΤΑ ΑΠΟ 5 ΜΉΝΕΣ

Ήμουν στον μήνα μου, σε λίγες μερες θα γεννούσα . Δεν ήξερα το φύλλο ήταν , δεν ήθελα να μαθω , προτιμούσα να το κρατήσω για έκπληξη. Ο Έντουαρτ δεν είχε συνελθει ακόμα , αλλά δεν χάναμε τις ελπίδες γιατί έδειχνε σημάσια ζωής, καμιά φορά κουνούσε τα δακτυλά του αλλά μέχρι εκεί. Απο την μια ήμουν χαρούμενη και από την άλλη απελπισμένη γιατί δεν ήξερα πότε θα συνέλθει τελείως και αυτό που με στενοχωρούσε ακομα περισσότερο ήταν ότι δεν θα ήταν πάρων στην γέννηση του παιδιού μας που τόσο επιθυμουσε και λατρευε!

Η Άλις μου είχε πει να μείνω στο σπίτι να ξεκουράζομαι μιας και είμαι στον τελευταίο μήνα μου αλλά εγώ δεν την άκουγα , ερχόμουν κάθε μέρα στο νοσοκομείο , να βλέπω τον Έντουαρτ να του μιλάω ακόμα και αν αυτός δεν μου απαντάει, ήξερα ότι με ακουγε !Έτσι σημερα , έβαλα την ειδική φόρμα αν και μου ήταν μικρη λόγω ότι η κοιλιά μου είχε παραμεγαλώσει, και μπήκα μέσα . Πήγα κοντά του , κάθησα στο κρεβάτι ακριβώς δίπλα του και του έπισα το χέρι , όπως έκανα συνήθως

- αγάπη μου εδώ είμαι πάλι 

- αχ πόσο μου λείπεις και στο μωράκι λείπεις , με κλοτσαέι μάλλον διαμαρτυρεται , θέλει τον πατέρα του

- αχ βρε Έντουαρτ μου λείπεις , σε χρειάζομαι, σε εχω ανάγκη όσο τίποτα άλλο στην ζωή μου

- σε αγαπώ και ξέρω ότι με ακούς

Ένοιωθα τόση θλιψη μέσα μου που δεν μπορούσε να μου μιλήσει , να με κοιτάξει στα μάτια αλλά και να με φιλήσει, να νοιώσω τα χείλη του πάνω στα δικά μου αλλά είχα την ελπίδα ότι με ένοιωθε και με καταλάβαινε. Είχα την ανάγκη να τον φιλήσω , να νοιώσω τα χείλη του ακόμα και αν αυτός δεν ανταποκριθεί, τουλάχιστον θα είχα την αίσθηση των χειλιών του πάνω στα δικά μου
Εσκυψα όσο μου επέτρεπε η κοιλιά μου και ακούμπησα τα χείλη μου πάνω στα δικά μου και τον φίλησα , τα χείλη του ήταν κρύα αλλά δεν με ένοιαζε τα ένοιωθα ζεστα όπως πάντα και τότε ξαφνικά , ένοιωσα την ανάσα του πανω στο στόμα μου και την φωνή του

- Μπελλα, ακούστηκε σαν ψίθυρος

Όχι αυτή την φορά ήταν παραίσθηση μέσα στην απελπισία μου , δεν ήταν δυνατόν να μίλησα , όχι κάποιος έπαιζε με τον πονο μου . Απομάκρυνα τα χείλη μου από τα δικά του, δήκωσα το κεφάλι για να τον δω ολόκληρο και τότε είδα κάτι που με έκανε να μείνω με το στόμα ανοικτό. Αντικρυσα τα πράσινα μάτια του Έντουαρτ να με κοιτάνε, είχε ανοίξει τα μάτια του . Όχι αποκλείεται της φαντασίας μου ήταν ..

- Μπέλλα, ακούστηκε πάλι σαν ψίθυρος

Ναι αυτό ήταν ο Έντουαρτ ξύπνησε, είναι ζωντανός , είναι μαζί μου

- αγάπη μου ?ξύπνησες και σχηματίστηκε ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη μου και δάκρυα άρχισαν να κυλούν από τα μάτια μου

- Μπέλλα μην κλαις, είπε , που μετα βίας ακούστηκε

-  είναι δάκρυα χαράς αγάπη μου

Με κοίταζε με ένα βλέμμα διερευνητικό , λες και κάτι έψαχνε αλλά δεν ήξερα τι?

- αγάπη μου πάω να φέρω τον γιατρο και να ειδοποιήσω και τα αδέρφια σου και θα ξαναέρθω

- μην φύγεις

- δεν φεύγω καλέ μου θα ξαναέρθω

Βγήκα έξω και συνάντησα τους πάντες

- παιδιά έχω τα καλύτερα νέα του κόσμου, δεν θα το πιστέψετε

- αντε Μπέλλα πες

- ο Έντουαρτ συνήλθε , άνοιξε τα μάτια του και μου μίλησε

- Μπέλλα μιλάς σοβαρά?

- σοβαρότατα

- σε ευχαριστώ θεε μου , που μας έφερες πίσω τον αδερφό μας

Και εκεί που ήμουν όρθια ένοιωσα ένα πόνο χαμηλά  στην κοιλιά και κάτι να τρέχει από κάτω μου

- Μπέλλα σου έσπασαν τα νερά , γεννάς!!, είπε η Ροζαλι με έναν ενθουσιασμό

Εγώ τα είχα χαμμένα αλλά συνάμα πονουσα!!

-Τζάσπερ εσύ θα πας στον γιατρό να τον ειδοποιήσεις ότι συνήλθε ο Έντουαρτ και την Άλις για την Μπελλα,εγώ θα πάω μαζί με τον Έμετ στο γυναικολογικό για να γεννήσει, εντάξει?

- εντάξει

Πήγε ο Τζάσπερ στον γιατρό και η Ρόζαλι ζήτησε από μια νοσοκόμα να φέρουν ένα καροτσάκι για να με μεταφέρουν

- είσαι καλά Μπέλλα?

-πονάω 

- μην φοβασαι όλα καλά θα πάνε

- ο Έντουαρτ?του υποσχέθηκα να ξαναπάω

- μην φοβάσαι θα έρθει ο Τζάσπερ και θα του εξηγησει τι συνέβει

- πρέπει να τον δω 

- σε παρακαλώ Μπέλλα , κάνε μου το χατίρι και μείνε εδω

- μα Ρόζαλι?

- δεν έχει μα και είμαι σιγουρη ότι όταν του εξηγήσει θα καταλάβει και θα χαρεί

- καλά ότι πεις, άου!!

- ήρεμα τώρα θα έρθουν

- σε ευχαριστώ για όλα

- μην με ευχαριστείς για τίποτα αλλωστε είσαι και εσύ οικογενειά μου πια

- και πάλι σε ευχαριστώ

- έλα ήρθαν πάμε

Με βοήθησε μαζί με τον Έμετ να καθήσω στο καροτσάκι και με μεταφέρανε στο γυναικολογικο. Πονούσα πολύ, το παιδί ήθελε να βγει αλλά από την άλλη όμως ήμουν και χαρουμενη που ο Έντουαρτ ξύπνησε. Αυτή η σημερινή ημέρα θα σημαδευτεί για πάντα στην καρδιά μου, από την μία ο έρωτας της ζωής μου είναι μάζί μου και από την άλλη θα γεννήσω τον καρπό του ερωτά μας!!