σωματοφύλακας μέρος δεύτερο "το γράμμα"

Μπέλλα 
μπορώ να πω ότι οι μέρες περνούσαν αρκετά καλά και ταυτόχρονα δύσκολα . Απο την μια ο Έντουαρτ ήταν σωστός εππαγελματίας, με πειθαρχία και με μεγάλη διακριτικότητα όπως υποσχέθηκε και ο ίδιος στην συνομιλία μας .Υπήρχε και ένα αγγαθάκι που με έκανε να νοιώθω λίγη δυσαρέσκεια , ο άνθρωπος αυτός μου ξύπναγε συναισθήματα προτώγνορα , που κανένας άλλος δεν τα έχει καταφέρει, δεν ήυαν τόσο η ατελείωτη ομορφιά του αλλά μου έκανε ένα κλικ αυτός ο άνθρωπος και ήθελα να είναι πάντα δίπλα μου
-κυρία Σουάν ήρθε ένα γράμμα για εσάς

-από ποιον είναι? o

- τι να σας πω δεν ξέρω

- ευχαριστώ πολύ Άντζελα θα το ανοίξω εγώ , μπορείς να πας στην δουλεία σου

΄-ότι πείτε κυρία.

Όταν η Άντζελα έφυγε άνοιξα το γράμμα από τον άγνωστο παραλήπτη, μπορώ να πω ότι μεγάλη περιέργει να μάθω . Άνοίγω ο γράμμα και τι να δω ήταν γράμματα κομμένα από εφημερίδα , μα ποιος στην εποχή μας κάνει τέτοια πράγματα και ξεκίνησα να το διαβάσω
"ΓΛΥΚΙΆ ΜΟΥ ΜΠΕΛΛΑ ΕΙΣΑΙ ΤΟΣΟ ΟΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΑΓΑΘΗ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΜΑ ΝΑ ΖΕΙΣ ΣΕ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΚΑΚΟ ΚΟΣΜΟ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΕΓΩ ΘΑ ΣΟΥ ΧΑΡΙΣΩ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΦΥΤΕΥΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ ΣΦΑΙΡΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΚΙ ΣΟΥ
Υ.Γ Ο ΤΡΕΛΟΣ  ΣΟΥ ΘΑΥΜΑΣΤΗΣ"
Μόλις το διάβασα , μου έπεσε το γράμμα από τα χέρια , δεν πίστευα στα μάτια μου άρχιζα να ουρλιάζω , τότε εμφανίστηκαν μπροστά μου ο Έντουαρτ, ο Έμετ και η Άλις που ήρθε και με πήρε αγκαλιά

-τι έγινε κοριτσάκι μου ?τι έπαθες?, με ρωτούσε ενώ μου χάιδευε το χέρι για να ηρεμήσω , χωρίς να μιλήσω ο Έντουαρτ έσκυψε μου χάιδεψε και αυτός λίγο το χέρι τόσο απαλά και έπειτα πήρε το γράμμα που μου είχε πέσει μπροστά στα πόδια μου .Το πήρε, σηκώθηκε και το διάβασε δυνατά, τότε και τα δύο αδέρφια μου έμειναν με ανοιχτό το στόμα

-αυτός είναι μανιακός, πρέπει να πάρουμε και άλλες προφυλάξεις, είπε ο Έντουαρτ με απόλυτη ψυχραιμία

-έχεις απόλυτο δίκιο απο ότι φαίνεται αυτός ο άνθρωπος δεν θα μας αφήσει σε ησυχία ποτέ , είπε ο Έμετ 

- τι εννοείς αδερφέ μου ?

-εεεεεεε Μπέλλα να πριν λίγες μέρες στο σπίτι ήρθε και ένα άλλο γράμμα περίπου παρόμοιο

-τι είπες Έμετ ?, σηκώθηκα απότομα και το έπιασα από την μπλούζα

-'ηρεμα Μπέλλα , και μου κατέβασε τα χέρια από πάνω του 

- τι να ηρεμήσω μου λες ότι έχει ξαναέρθει τέτοιου είδους γράμμα και δεν έχω ενημερωθεί 

-δεν θέλαμε να σε ανησηχήσουμε

- α και προτιμήσατε να μου το κρύψετε, έτσι ?

-ήταν για το καλό σου

- και καλά από αυτούς τους δύο το περίμεν από εσένα Έντουαρτ όχι , υποτίθεται ότι εσύ πάντα σκέφτεσαι την ασφαλειά μου

- το ξέρω και το είπα και στα αδέρφια σας να σας το πούμε αλλά τελικά μου είπαν να μην σας το πούμε γιατί θα ήταν καλό για εσάς

- ναι ε?

- ναι

- δεν το δέχομαι από εσένα Έντουαρτ περίμενα πλήρης ειλικρίνια

- δεν μπορούσα να τα βάλω με τα αδέρφια σας , τα σέβομαι όπως σέβομαι και εσάς

- δεν με σέβεσαι από ότι φαίνεται , αλλά παρα μόνο τα αδέρφια μου

- σε παρακαλώ βρε Μπέλλα , μην τα βάζεις μαζί του , δεν φταίει σε τίποτα , είπε η Άλις που τόση ώρα δεν είχε βγάλει κουβέντα

- εσύ Άλις μην μιλάς σε παρακαλώ, γιατί είσαι κι εσύ υπαίτια για  όλο αυτό  που συμβαίνει εδώ αλλά μην δικαιολογείς τον Έντουαρτ έχει και αυτός ευθύνες του

-τις έχω κυρία Σουάν και τις αποδέχομαι πλήρως 

- πάλι καλά , τουλάχιστον θα μπορούσες να ζητήσεις και ένα συγνώμη 

-γιατί να ζητήσω συγνώμη, δεν έκανα τίποτα που να σας προσβάλλει

- τι έχεις και το θράσος και να μου αντιμιλάς 

- δεν σας αντιμίλησα, αν τώρα θεωρείται την αλήθεια θράσος τι να σας πω

- Έντουαρτ τέλος , φύγε από εδώ τώρα είσαι ανεδέστατος 

- πολύ καλά , πάω να μαζέψω τα πραγματά μου και φεύγω

- πολύ ωραία

- ρε Μπέλλα ?, είπε ο Έμετ

- εσύ μην μιλάς , είπα εξοργισμένη 

Τότε ο Έντουαρτ με ειρωνικό ύφος αλλά και συνάμα εξοργισμένο έφυγε από το δωμάτιο , μα τι έκανα έδιωξα τον ερωτά μου , την ζωή μου μου, τι έκανα η κακούργα 

- είσαι ευχαριστημένη τώρα Μπέλλα που έφυγε ?

- όχι το έχω ήδη μετανοιώσει

- πάλι καλά 

- μαζί σας δεν έχω τελείώσει θα τα πούμε πολύ σύντομα , προς το παρόν πάω να του ζητήσω 
συγνώμη γαι το πως του μίλησα 

Έφυγα από το δωμάτιο και κατευθύνθηκα προς το δωμάτιο του Έντουαρτ το οποιό βρισκόταν στο τέλος του διαδρόμου , χτυπάω την πόρτα , δεν ακούω τίποτα , ξαναχτυπώ αλλά τίποτα έτσι και εγώ αποφάσισα να μπω χωρίς να ξαναχτυπήσω . Μπαίνω μέσα αλλά δεν ήταν κανείς στο δωμάτιο , μα πότε πρόλαβε και έφυγε . Ξαφνικά ακούω βήματα , γυρνάω και τι να δω τον Έντουαρτ γυμνό από την μέση και επάνω και έμεινα άφωνη από το πόσο όμορφος μπορεί να είναι ένας άνθρωπος

-μπα μπα η κυρία Σουάν , τι κάνετε εδώ?

- κόίτα Έντουαρτ , συγνώμη που σου μίλησα έτσι πριν

- μπα έχετε και στο λεξιλόγιο σας κα την  λέξη συγνώμη?

- σε παρακαλώ βρε Έντουαρτ  , δεν ήθελα να σου μιλήσω έτσι , ήμουν συγχυσμένη 

- ναι ναι , ήταν συγχυσμένη η κυρία και είπε δεν ξασπάμε τα νεύρα μας πάνω στους άλλους

-μην μου μιλάς έτσι 

- μπα γιατί προσβληθήκατε , α συγνώμη δεν θα το ξανακάνω αλλά για καθήστε δεν με διώξατε?

- δεν το ήθελα , είσαι καταπληκτικός στην δουλειά σου και σου ζητάω χίλια συγνώμη , σε θέλω πίσω 

- α ναι η κυρία κατάλαβε το λάθος της και είπε δεν παω να του ζητήσω συγνώμη , έτσι κι αλλιώς δουλειά χρειάζεται θα με καταλάβει και θα ξαναέρθει στην δουλειά

- εγώ Έντουαρτ..

- ναι δεν σκεφτήκατε έτσι το ξέρω , αλλά ξέρετε κάτι είσαστε ένα πλουσιοκόριτσο που νομίζει ότι έχοντας λεφτά μπορούν οι άλλοι να της συγχωρούν τα πάντα, ε όχι εγώ δεν είμαι σαν τους άλλους 'οπως νομίζετε,θα ήθελα τώρα να φύγετε από το δωμάτιο για να μπορώ να ετοιμαστώ να φύγω

- μα ... και έβαλα τα κλάματα , δεν ξέρω πως έγινε αυτό πρώτη φορά βάζω τα κλάματα αλλά είναι η πρώτη φορά που μου λένε την αλήθεια κατάμουτρα , δεν ήξερα τι να κάνω έχανα τα πάντα εκείνη την στιγμή και όμως ήμουν αδύναμη και ανίκανη ακόμα και να κουνηθώ από την θέση μου . Τότε ο Έντουαρτ , του οποίου τα χαραρακτηριστικά του προσώπου του είχαν μαλακώσει ,΄΄ηρθε κοντά μου και με πήρε αγκαλιά, μα τι έκανε , δεν το πίστευα

- συγνώμη που σου μίλησα έτσι υπερευαίσθητο κοριτσάκι μου, πως με είπε 'κοριτσάκι του', αχ πεθαίνω τώρα

-πως με είπες?

- υπερευαίσθητο κοριτσάκι μου, σε πείραξε?

- αχ Έντουαρτ, και τον έσφιξα πιο πολύ στην αγκαλιά μου , δεν ήθελα να φύγω από εκεί ποτέ 

- αχ βρε χαζούλικο , αχ και να ήξερες 

- τι να ξέρω ?

- ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο πολύτιμο από εσένα στην ζωή μου

- αλήθεια?

- ναι αλήθεια

- και εγώ σε αγαπώ βρε χαζέ από την πρώτη στιγμή που σε είδα στο σαλόνι να στέκεσαι και να μου δίνεις το χέρι σου

- ναι ε?, τότε γιατί με έδιωξες ?

- δεν το ήθελα πάνω στα νεύρα μου , το μετάνοιωσα την ίδια στιγμή που σου το είπα

- ε τότε συγνώμη που σου μίλησα έτσι πριν 

- όχι μην ζητάς συγνώμη , μου άξιζε άλλωστε δεν μου είπες τίποτα παραπάνω από την αλήθεια και ίσως ήταν η ώρα να την ακούσω

- σε πλήγωσε όμως

- δεν ήταν τόσο η αλήθεια που με πλήγωσε όσο ότι μου την είπες εσύ

-αχ βρε κοριτσάκι πως φτάσαμε δώ

- έλα μου ντε , πώς ?

Τότε με έσφιξε πάλι μέσα στην ζεστή του αγκαλιά ώσπου, κατέβασε λίγο το κεφάλι του και τα χείλη του απείχαν μόνο 3 εκατοστά από τα δικά μου και τότε χωρίς να το σκεφτεί κανένας από τους δυό μας φιληθήκαμε η για την ακρίβεια διεκδικούσαμε και οι δύο αυτό που στερηθήκαμε και οι δύο τόσο καιρό, Σταματήσαμε για να πάρουμε ανάσα

- σάγαπώ, του είπα με κοφτή ανάσα

-και εγώ σ'αγαπώ γλυκό μου κοριτσάκι

 - θα μείνεις έτσι ?

 και βέβαια ποιος άλλος θα σε φυλάει ?

- έλα μου ντε αυτό λέω και εγώ, τότε ξαναφιληθήκαμε και ένοιωσα την καρδιά μου να χτυπάει τόοσ δυνατά, αχ πόσο τον αγαπούσα και τώρα που  ήξερα ότι με αγαπούσε και εκείνος δεν φοβόμουν τίποτα!!!