Αλλαγή ζωής4

ΜΠΕΛΛΑ

Από την πρώτη στιγμή που τον αντίκρισα κατάχαμα στον δρόμο , κάτι παράξενο μου συνέβη , ένα περίεργο συναίσθημα που δεν μου μου έχει ξανασυμβεί. Όταν σηκώθηκε , είχα μια τεράστια ανάγκη να τον βοηθήσω . Ήταν ψηλός , με υπέροχο παρουσιαστικό, με καταπράσινα μάτια. καστανοχάλκινα μαλλιά και τα χείλη του σαρκώδη , σωστός κούκλος!Εκτός από όλα αυτά μόλις άκουσα και την φωνή του λέω πως αυτός ο άνθρωπος δεν υπάρχει , μόνο από το παράδεισο θα μπορούσε να έχει κατέβει σαν ένας άγγελος. Τον βοήθησα , ήταν τόσο γλυκός αλλά και ευγενικός και όταν ήρθαμε στην ερώτηση "τι δουλειά κάνεις?" δεν ήξερα τι να απαντήσω , βρέθηκα σε δύσκολη θέση και είπα το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό "μπειμπε σίτερ". Η γνωριμία αυτή με έκανε να δω μια άλλη πλευρά της ζωής πιο όμορφη , όπου μπορώ να συνομιλήσω με έναν άλλο χωρίς να ντρέπομαι.

Η ζωή μου παρά όμορφη και ευτυχισμένη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, αντιθέτως είναι γεμάτη από άσχημες και τραγικές στιγμές. Από μικρή στην εκμετάλλευση , ο πατέρας μου με βάραγε και με έκλεινε σε ένα δωμάτιο σκοτεινό όπου μόνο τα ποντίκια θα μπορου΄σαν να ζήσουν. Φυσικά αυτό με θεωρούσε ο πατέρας μου ένα ποντίκι , ένα σκουπίδι που δεν αξίζει τίποτα , μου φερόταν έτσι γιατί με θεωρούσε υπαίτια για το θάνατο της μητέρας μου. Μια μέρα στα 13 μου με πέταξε έξω από το σπίτι γιατί μου έλεγε ότι ήμουν βάρος, τριγυρνούσα στον δρόμο σαν ζητιανάκι , ώσπου μια κυρία με μάζεψε , μου έδωσε να φάω και να πιω, Στην αρχή ήταν όλα καλά ώσπου πέρασε ένας χρόνος και μου είπε πως αν θέλω να συνεχίσω να τρώω και να πίνω θα πρέπει να δουλέψω για αυτήν , Αρχικά δεν καταλάβαινα αλλά ήμουν πρόθυμη να δουλέψω εφόσον δεν ήξερα γιατί είδους δουλειά μου έλεγε , αλλά το κατάλαβα πολύ σύντομα. Με έκλεισε σε ένα δωμάτιο , αυτή τη φορά κάπως φωτεινό και μαζί μου ήρθε και ένας άντρας , που πριν προλάβω να μιλήσω είχε βγάλει τα ρούχα του , έβγαλε και τα δικά μου και μου όρμηξε. Τότε τα κατάλαβα όλα , αν ήθελα να επιβιώσω θα έπρεπε να κάθομαι και να με εκμεταλλεύονται .

Όταν τον είδα μπροστά μου να στέκεται , λέω "αποκλείεται να είναι αυτός " και όμως ήταν αυτός και μόλις με είδε ήθελα να φύγει . Κατάλαβε ότι δεν είμαι τίποτα παραπάνω από μια κοινή πόρνη. Όταν τελικά ανεβήκαμε επάνω με κοίταγε με ένα βλέμμα μίσους και απέχθειας , το έβλεπα καθαρά με σιχαινόταν . Όταν του εξήγησα την ιστορία μου  δεν με πίστεψε και λογικό ήταν , άλλωστε τι ήμουν για να με πίστεψει , ωστόσο δεν άντεξα την απόρριψη , ότι δεν με πιστεύει και έβαλα τα κλάματα, λες και ήμουν κανένα μικρό παιδάκι και δεν μου είχαν κάνει το χατίρι.Μόλις το κατάλαβε , σηκώθηκε και ήρθε απέναντί μου και μου έπιασε το σαγόνι για να με  δει. Το χέρι τόσο απαλό  και μάτια του έδειχναν μια συμπόνια , ναι! με πίστεψε , ένοιωσα τόση χαρά , λες και είχα τεράστια ανάγκη να με πιστέψει , να με καταλάβει, έστω και ένας άνθρωπος. Αλλά αυτή η χαρά μετατράπηκε σε λύπη , με απέρριψε , δεν ήθελε να πάει μαζί μου , δεν ήθελε να πάει με μία του δρόμου . Τον καταλάβαινα αλλά δεν άντεχα την απόρριψη , λες και ήμουν η κοπέλα του . Για πολλή ώρα καθόμασταν και οι δυο ακίνητοι , κανένας δεν έκανε ούτε την παραμικρή κίνηση . ώσπου ο Έντουαρτ με πλησίασε και το ένα έφερε το άλλο . Ήταν τόσο ευγενικός μαζί μου , μου φερόταν σαν κάτι εύθραυστο , κάθε αγγιγμά του τόσο προσεχτικό αλλά και συνάμα τόσο απαλό . Τα χείλη του , κάθε φορά που με άγγιζαν με έκαναν να νοιώθω ότι πετάω στον έβδομο ουρανό , κάθε φιλί του και ένα φτερούγισμα στην καρδιά. Όταν τελικά μείναμε και δύο γυμνοί ό ένας στην αγκαλιά του άλλου , εντυπωσιάστηκα από το κορμί του , δεν γίνεται αυτός ο άνθρωπος να συνδυάζει τα πάντα , κάποια ατέλεια θα έχει. Όταν ήταν έτοιμος να μπει μέσα μου , σταμάτησε  και μου είπε με απόλυτα καθαρή και σταθερή φωνή ότι δεν θέλει να προχωρήσουμε . Έμεινα του αλάλου , δεν πίστευα στα αυτιά μου και ειδικότερα όταν μου εξήγησε ότι αυτό που κάνω τώρα το κάνω με κάθε άντρα. Η αλήθεια των λεξεών του με συγκλόνισαν αλλά στην ουσία αυτά που είχα κάνει μαζί του δεν τα είχα κάνει με κανέναν άλλο και έτσι  προσπάθησα να του το εξηγήσω και να του αποκαλύψω ένα μέρος των συναισθημάτων μου. Και  τότε ναι έγινε αυτό που περίμενα τόση ώρα , να τον νιώσω μέσα μου . Τα μάτια μου έλαμψαν , ένιωσα την απόλυτη ηδονή, κάθε κίνησή του με έκανε να ουρλιάζω από ευτυχία . Λουσμένος από τον ιδρώτα , ήταν μπροστά μου σαν επίγειος θεός , όλα ήταν τόσο τέλεια !Ώσπου τελειώσαμε και οι δύο φωνάζοντας ο ένας το όνομα του άλλου και έπεσε πάνω στο στήθος μου λαχανιασμένος , ιδρωμένος και καταπονεμένος. Τότε σκέφτηκα ότι αυτός ο άνθρωπος δεν μου αξίζει , είναι τόσο τέλειος σε όλα του

- δεν σου αξίζω..

- τι εννοείς?

- τίποτα

- την αλήθεια

- Έντουαρτ εγώ ..

- ναι

-ακούω βήματα , πρέπει να έρχεται η Ρενέ , τύλιξέ μας με το σεντόνι και φιλησέ με

- γιατί ?

- κάνε αυτό που σου λέω πρέπει να δείχνουμε ότι το κάνουμε ακόμα , γιατί αν μας δει ότι έχουμε τελειώσει θα σε αναγκάσει να φύγεις

Χωρίς να πει λέξη , μας τύλιξε και τους δύο με ένα σεντόνι που υπήρχε , τα δυο του χέρια δεξιά και αριστερά του προσώπου μου και τα χείλη του να συνθλίβουν τα δικά μου . ΑΧ, τα χείλη του με έκαναν να νιώθω υπέροχα . Είχα δίκιο , ξαφνικά άνοιξε η πόρτα και με την άκρη του ματιού μου την είδα να μας ελέγχει . Δεν κάθισε πολύ , έκλεισε σχεδόν αμέσως την πόρτα.Ο Έντουαρτ όμως δεν σταμάτησε συνέχισε να με φιλάει και εγώ απλά παραδώθηκα σε αυτή την τελειότητα, που δεν ήθελα να πάρει τέλος!

-κάτι μου έλεγες από ότι θυμάμαι και το αφήσαμε στην μέση

- για θυμησέ μου  σε παρακαλώ

- Ιζαμπέλλα??!!

- τι ???

- θυμάσαι απλά αποφεύγεις κάποια πράγματα

- καλά έχεις δίκιο , κοίτα Έντουαρτ είσαι ο ιδανικός για κάθε γυναίκα και αυτό είναι το πρόβλημα

- σε ευχαριστώ για το κοπλιμέντο αλλά το πρόβλημα που είναι?

- στο ότι και εγώ σαν γυναίκα γοητεύτηκα μαζί σου και μου έχουν δημιουργηθεί πολλά συναισθήματα αλλά εγώ δεν σου αξίζω, δεν είμαι τίποτα παραπάνω από ...

- ναι το έχω μάθει μια κοινή πόρνη

- ακριβώς, με κοροιδεύεις?

- όχι αλλά επαναλαμβάνεσαι , με κάνεις πολύ χαρομενο που μου λες ότι νιώθεις κάτι για μένα, είναι πολύ σπουδαίο για μένα  γιατί και εγώ από την πρώτη στιγμή είπα να μια ιδανική για μένα , να μια κοπέλα που μπορώ να αγαπήσω και να με αγαπήσει αληθινά

- Έντουαρτ.. είπα ενώ δάκρυα άρχισαν να κυλούν από τα μάτια μου

-πάλι κλαις??

- ναι , δεν ξέρω τι με έπιασε σήμερα, είπα και συνέχιζα να κλαίω

- και συνεχίζω η ζωή είναι ρίσκο ή τολμάς , και χτυπάς αλλά στο τέλος ζεις την ευτυχία η δεν τολμάς και μένει μέσα στην δυστηχία

- τι εννοείς??

- αν με θέλεις πραγματικά συνάντησέ με σήμερα μετά την δουλειά σου και θα δεις

- δεν καταλαβαίνω

- δεν χρειάζεται απλά έλα σε παρακαλώ , θέλεις??

- και βέβαια θέλω

- ωραία θα σου αφήσω το τηλεφωνό μου και πάρε με, πότε τελειώνεις ?

- αυτό είναι κάτι το αμφιλεγόμενο

- ναι ναι κατάλαβα, τέλος πάντων όποτε τελειώσεις πάρε με και θα συναντηθούμε στο πάρκο κοντά στο σπίτι μου , το θυμάσαι?

- ναι το θυμάμαι

- λοιπόν πρέπει να φύγω γιατί θα με υπερχρεώσετε εδώ

- Έντουαρτ?

- ναι

- ένα τελευταίο φιλί?

Ήρθε ξανά κοντά μου και μου έδωσε ένα βαθύ φιλί και μου άφησε και ένα γλυκό φιλί στο λαιμό, μετά σηκώθηκε και φόρεσε τα ρούχα του και το ίδιο έκανα και εγώ

- εδώ πληρώνω ?

- όχι κάτω , είπα και κατέβασα το κεφάλι  , γιατί ένιωθα για πρώτη φορά ντροπή

- έλα μην είσαι έτσι έλα σήμερα και θα δεις , μόνο σε παρακαλώ έλα

- ναι θα έρθω και του έδωσα ένα φιλί ενώ ένιωσα το χέρι του κοντά στο στήθος μου . Ανοιξα την πόρτα και κατεβήκαμε κάτω

- καλώς τα παιδιά, όλα καλά?, είπε η Ρενέ

-ναι μια χαρά θα μου πείτε τι χρωστάω?

- μην φοβάσαι τα πλήρωσε όλα ο αδερφός σου δώρο λέει

- οκ, γειά σας , είπε και μου έκλεισε το μάτι και έφυγε

- όλα καλά με τον μικρό?

- ναι οκ

- α Ρενέ θα μπορούσα να φύγω πιο νωρίς σήμερα ?

- γιατί?

- νιώθω κάπως κουρασμένη , με ξεθέωσε αυτός ο τύπος

- καλά , σήμερα ανάλαβε κανα 2πελάτες ακόμα και φύγε

- σε ευχαριστώ , είπα

Προχωρώντας στον διάδρομο κατάλαβα ότι δεν μου είχε δώσει το τηλέφωνό του , αλλά ένιωσα μέσα στο στήθος μου κάτι και τότε είδα ένα νούμερο τηλεφώνου και ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη μου!
Θα πάω στον Έντουαρτ και που ξέρεις μπορεί να μου  αλλάξει την  ζωή