ΜΠΕΛΛΑ
Άνοιξα τα μάτια μου και είδα κα΄τι άσπρους τοίχους να με περιβάλλουν και εγώ να είμαι ξαπλωμένη πάνω σε ένα κρεβατι νοσοκομείου με έναν ορό στο χέρι. ΩΧ το παιδί !Λες να το έχασα όχι δεν θα το άντεχα και αυτό τώρα που έχανα και τον ανθρωπό μου, που δεν ήξερα να θα ξαναξυπνήσει !!. Ήμουν μόνη μου, δεν ήταν κανλενας αλλος μεσα στο δωμάτιο, στηρίχτηκα στα χέρια μου και ανασηκώθηκα λιγάκι.Ξαφνικά είδα την πόρτα να ανοίγει και είδα την Άλις με ένα χυμό να μπαίνει στι δωμάτιο.
- ξύπνησες?
- Άλις τι έγινες?
- τίποτα το σοβαρό απλά από την σύγχυση λιποθύμησες
-και το...
- το παιδί?
- ναι ΆΛις το παιδί είναι καλά?
- ναι είναι μια χαρά, θα ζήσει αρκεί να μην ξανασυγχυστείς
- ουφ τουλάχιστον να ένα καλό μέσα σε όλα τα κακά
- γιατί Μπέλλα δεν μου είχες πει ότι ήσουν έγκυος?
- το μάθαμε οταν είμασταν ακόμα Ιταλία και αποφασίσαμε να σας το πούμε την ημέρα των γενεθλίων μου αλλά τα γεγονότα μας πρόλαβαν
- κατάλαβα γλυκιά μου
- ο Έντουαρτ?
-ξέρεις την απάντηση
- ναι την ξέρω και άρχισα ξανά να κλαίω
- ηρέμησε κοριτσάκι μου μπορεί να ξυπνησει
- ποιες είναι οι πιθανότητες Άλις?
- δυστηχως όχι πολλλές
- είδες δεν θα προλάβει να δει το παιδάκι του
- αισιοδοξία γλυκιά μου
-το ήθελε τόσο πολύ , ήθελε τόσο να κάνουμε οικογένεια , ήταν τόσο χαρούμενος και τώρα...... και άλλος ένας χείμμαρος δακρύων κύλησε από τα μάτια μου
- έλα κοριτσάκι μου σε παρακαλώ ηρέμησε καντο για το μωράκι σου
-ναι για το μωράκι !
Κάθησα κανα 2 μέρες μέσα στο δωματιο για σιγουριά για το μωρό . Έπειτα με έβαλε με το ζόρι η Άλις να πάω σπίτι να ξεκουραστώ . Ετσι έκανε ότι μου είπε πήγα σπίτι , έκανα ένα μπάνιο και ξάπλωσα στο κρεβάτι και τότε μου ήρθαν στο μυαλό όσα είχαμε περάσει σε αυτό το κρεβάτι , όλς τις όμορφες στιγμές μας. Σε αυτό το κρεβάτι , τα σωματά μας γίνονταν ένα με ένα τρελό και παθιασμένο τρόπο, δεν θα άντεχα να μην τον έχω δίπλα μου, τον χρειαζόμουν , τον είχα αναγκη όσο τίποτα άλλο στην ζωή μου . Τον είχε ανάγκη και το παιδί, πως θα μπορούσα να το μεγαλώσω μόνη μου , χωρίς την δικιά του αγάπη , χωρίς την δικιά του στήριξη !
ΟΧΙ θα γινόταν καλά , πρέπει να γίνει καλά για μενα και για το μωρό μας!!!
Δεν κατάφερα να κοιμηθώ , μετά πό λίγες ώρες ντύθηκα και πήγα στο νοσοκομείο. Το πρώτο πράγμα που αντικρυσα ήταν μια Ροζαλι ενετλώς διαλυμένη και δίπλα της τον Έμετ να την χαιδευει για να ηρεμήσει.Η Ρόζαλι δεν είχε φύγει ποτέ από το πλευρό του Έντουαρτ και ο Έμετ πάντα την στίρηζε. Η Άλις είχε μείνει σπίτι με τον μικρό . Ο Τζάσπερ θα ερχόταν σε 2 μέρες , μόλις του το είπαμε τρελάθηκε , δεν πίστευε στα αυτά του και έτσι αποφάσισε να έρθει εδώ , να είναι κοντά στον αδερφό του, που αγαπούσε πολύ
- γεια σας παιδιά, είπα
- γεια σου Μπελλα , πως είσαι?
- καλά είμαι γλυκιά μου
- μπράβο τουλάχιστον ας είναι κάποιος καλά
- εσύ?
- δεν με βλέπεις?
- σωστά, σε παρακαλώ πήγαινε λίγο σπίτι θα καθήσω εγώ
- όχι δεν φεύγω
- σε παρακαλώ
- καλά αλλά μόνο για λίγο μετά θα ξαναέρθω
- ότι θέλεις
- α και σε παρακαλώ πρόσεχε το ανηψάκι μου
- θα το προσέχω στο υπόσχομαι
Έτσι έφυγαν και έμεινα μόνη μου , στον διαδρομο να κοιτάζω τους ασθενείς και το προσωπικό του νοσοκομείου να περνούν από μπροστά μου και εγώ να περιμένω για την παραμικρή ένδειξη του Έντουαρτ για ζωη!
ΜΕΤΑ ΑΠΟ 3 ΜΗΝΕΣ
Οι μήνες περνούσαν αλλά η αδράνεια πάρεμενε. Ο Έντουαρτ δεν έδειχνε κανένα σημάδι ότι θα ξυπνήσει και όσο πέρναγαν οι μήνες , οι μέρες , οι ώρες έχανα τις ελπίδες μου αλλά βαθιά μέσα είχα την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα ξυπνούσε . Ήμουν 4 μηνών , η κοιλιά μου δεν είχε μεγαλώσει και πολύ , τουλάχιστον είχα καλή εγκυμοσύνη παρα την άσζημη ψυχολογική διάθεση που είχα. Η καριέρα μου είχε μείνει στάσιμε , έτσι και αλλιώς δεν με ενδιέφερε και πολύ. Η Ροζαλι ήταν ένα ράκος, ο Τζάσπρε ήταν μεν πιο ψύχραιμος αλλά ήταν και αυτός βαθιά πληγωμένος, ο Εμετ πάντα δίπλα στην Ροζαλι και η Άλις μοίραζε τον χρόνο της ανάμεσα στην δικιά μου φροντίδα και του παιδιού της. Ήταν τόσο καλη΄και πάντα δίπλα μου της χρωστουσα μεγάλη ευγνωμοσύνη
Ήταν παρασκευή πρωί όπου ο γιατρός μας είχε καλέσει στο γραφείο να συζητήσουμε, έτσι η Ροζαλι ο , Τζάσπερ και εγώ πήγαμε με μισή καρδιά
- καλημέρα σας γιατρέ μου
- καλημέρα , παρακαλώ καθήστε
Καθήσαμε , εγω πιο πέρα από τους άλλους αλλά αρκετά κοντά για να ακούω
- τι θα θέλατε γιατρε?
- λοιπόν η κατάσταση του κ. Κάλλεν παρεμένει στάσιμη εδώ και μήνες
- αυτό το γνωρίζουμε ήδη , είπε ο Τζάσπερ
- ναι αλλα εφόσον παραμένει στάσιμη και δεν δείχνει κανένα σημάδι ζωής ίσως να σκεφτόσασταν να σταματήσει η υποστήριξη με μηχανήματα, φυσικά είναι δικιά σας η απόφαση
Μόλις το άκουσα αυτό έχασα την γη κάτω από τα πόδια για να λέει ο γιατρός να σταματήσει η υποστήριξη, και μετα τι??? να χαθεί??ΟΧΙ δεν γίνεται αυτό. Ο Τζάσπερ και η Ροζαλι είχαν μείνει΄με ανοικτό το στόμα , ήταν λες και κάθε ελπίδα τους είχε χαθεί!
- όχι γιατρε δεν θα σταματήσουμε την υποστήριξη , όλοι έχουμε την ελπίδα ότι καποια στιγμή ο αδερφός μας θα είναι κοντά μας , είπε η Ροζαλι με ένα σταθερό τόνο
- θα συμφωνήσω με την αδερφή μου γιατρεκαι δεν το κάνουμε μόνο για εμας αλλά και για την Μπέλλα και το παιδάκι που περιμένει , θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα ζήσει
- όπως θέλετα απλά έπρεπε να σας ενημερώσω και για αυτήν την περίπτωση
- σας ευχαριστούμε αλλά η αποφασή μας είναι αυτή
- όπως νομίζετε
- αντίο σας , είπαν και οι δύο ταυτόχρονα και σηκώθηκαν να φλυγουν
- Μπέλλα θα έρθεις?
- ναι έρχομαι, έτσι σηκώθηκα και βγήκα έξω από το γραφείο μαζί τους
- Τζάσπερ σε ευχαριστώ πολύ
- τίποτα Μπέλλα , κουβαλας το ανηψάκι μου , θέλω το καλύτερο και για τους δυο σας
-και πάλι σε ευχαριστώ
- τίποτα
- θα μπορουσα να παώ να τον δω?
- εννοείται
- ωραία
Έτσι πήγα φόρεσα την ειδική φόρμα και μπήκα στην αίθουσα όπου βρισκόταν ο καλός μου, καλωδιομένος και ακίνητος . Πήγα κοντά του , κάθησα δίπλα του στο κρεβάτι και πηρα στο χέρι μου το χέρι του , όπως έκανα συνήθως αλλά σήμερα μετά από αυτά που έγιναν είχα την ανάγκη να βρίσκομαι κοντά του
-καλέ μου , ήρθα ξανά, εδώ είμαι
- το ξέρω ότι με ακους και με νοίώθεις και ότι καποια στιγμή θα μου μιλήσεις
- μας είπε ο γιατρός να σταματήσουμε την υποστηριξη και να σε αφήσουμε αλλά κανένας δεν το δέχτηκε, είμαστε σίγουροι ότι θα ξυπνήσεις και θα είσαι πάλι δίπλα μας
-το παιδάκι μας είναι μια χαρα , με κλοτσάει καμια φορά , βλέπεις σε αποζηταει , όπως σε αποζητάω και εγώ αγάπη μου , και τότε δάκρυα κύλησαν στα μαγουλά μου
-ξερεις για πρώτη φορά στην ζωή μου μένω τόσο στάσιμη , αλλά ξέρω ότι θα συνελθεις και θα ειμαστε όλοι μέσα στην ζωντάνια
- άρχισα να γράφω και κάτι στίχους , ξέρεις ποιος με εμπνέει?
- εσύ φυσικά , όταν γίνεις καλά θα μου δώσεις και εσύ την αποψή σου, έτσι?
- ξέρω ότι συμφωνείς μαζί μου
- α αγάπη μου άκου το παιδάκι μας κλοτσάει , τότε έβαλα το χέρι του πάνω στην κοιλιά μου
- τον ακους?, σε ζητάει γλυκέ μου , θέλει τον μπαμπά του και άρχισα να ξανακλαίω
Τότε ξαφνικά ήταν που είδα το θαύμα , το ένα δάκτυλο του ΄χεριού του που ήταν πάνω στην κοιλιά μου κουνήθηκε. Δάκρυα κύλησαν από τα μάτια μου αλλά αυτή την φορά από χαρα,ο Έντουαρτ με άκουγε και έστω και με αυτή την μικρή κίνηση η ελπίδα μου μεγάλωσε
Ο ΕΝΤΟΥΑΡΤ ΘΑ ΖΗΣΕΙ!!!!
Άνοιξα τα μάτια μου και είδα κα΄τι άσπρους τοίχους να με περιβάλλουν και εγώ να είμαι ξαπλωμένη πάνω σε ένα κρεβατι νοσοκομείου με έναν ορό στο χέρι. ΩΧ το παιδί !Λες να το έχασα όχι δεν θα το άντεχα και αυτό τώρα που έχανα και τον ανθρωπό μου, που δεν ήξερα να θα ξαναξυπνήσει !!. Ήμουν μόνη μου, δεν ήταν κανλενας αλλος μεσα στο δωμάτιο, στηρίχτηκα στα χέρια μου και ανασηκώθηκα λιγάκι.Ξαφνικά είδα την πόρτα να ανοίγει και είδα την Άλις με ένα χυμό να μπαίνει στι δωμάτιο.
- ξύπνησες?
- Άλις τι έγινες?
- τίποτα το σοβαρό απλά από την σύγχυση λιποθύμησες
-και το...
- το παιδί?
- ναι ΆΛις το παιδί είναι καλά?
- ναι είναι μια χαρά, θα ζήσει αρκεί να μην ξανασυγχυστείς
- ουφ τουλάχιστον να ένα καλό μέσα σε όλα τα κακά
- γιατί Μπέλλα δεν μου είχες πει ότι ήσουν έγκυος?
- το μάθαμε οταν είμασταν ακόμα Ιταλία και αποφασίσαμε να σας το πούμε την ημέρα των γενεθλίων μου αλλά τα γεγονότα μας πρόλαβαν
- κατάλαβα γλυκιά μου
- ο Έντουαρτ?
-ξέρεις την απάντηση
- ναι την ξέρω και άρχισα ξανά να κλαίω
- ηρέμησε κοριτσάκι μου μπορεί να ξυπνησει
- ποιες είναι οι πιθανότητες Άλις?
- δυστηχως όχι πολλλές
- είδες δεν θα προλάβει να δει το παιδάκι του
- αισιοδοξία γλυκιά μου
-το ήθελε τόσο πολύ , ήθελε τόσο να κάνουμε οικογένεια , ήταν τόσο χαρούμενος και τώρα...... και άλλος ένας χείμμαρος δακρύων κύλησε από τα μάτια μου
- έλα κοριτσάκι μου σε παρακαλώ ηρέμησε καντο για το μωράκι σου
-ναι για το μωράκι !
Κάθησα κανα 2 μέρες μέσα στο δωματιο για σιγουριά για το μωρό . Έπειτα με έβαλε με το ζόρι η Άλις να πάω σπίτι να ξεκουραστώ . Ετσι έκανε ότι μου είπε πήγα σπίτι , έκανα ένα μπάνιο και ξάπλωσα στο κρεβάτι και τότε μου ήρθαν στο μυαλό όσα είχαμε περάσει σε αυτό το κρεβάτι , όλς τις όμορφες στιγμές μας. Σε αυτό το κρεβάτι , τα σωματά μας γίνονταν ένα με ένα τρελό και παθιασμένο τρόπο, δεν θα άντεχα να μην τον έχω δίπλα μου, τον χρειαζόμουν , τον είχα αναγκη όσο τίποτα άλλο στην ζωή μου . Τον είχε ανάγκη και το παιδί, πως θα μπορούσα να το μεγαλώσω μόνη μου , χωρίς την δικιά του αγάπη , χωρίς την δικιά του στήριξη !
ΟΧΙ θα γινόταν καλά , πρέπει να γίνει καλά για μενα και για το μωρό μας!!!
Δεν κατάφερα να κοιμηθώ , μετά πό λίγες ώρες ντύθηκα και πήγα στο νοσοκομείο. Το πρώτο πράγμα που αντικρυσα ήταν μια Ροζαλι ενετλώς διαλυμένη και δίπλα της τον Έμετ να την χαιδευει για να ηρεμήσει.Η Ρόζαλι δεν είχε φύγει ποτέ από το πλευρό του Έντουαρτ και ο Έμετ πάντα την στίρηζε. Η Άλις είχε μείνει σπίτι με τον μικρό . Ο Τζάσπερ θα ερχόταν σε 2 μέρες , μόλις του το είπαμε τρελάθηκε , δεν πίστευε στα αυτά του και έτσι αποφάσισε να έρθει εδώ , να είναι κοντά στον αδερφό του, που αγαπούσε πολύ
- γεια σας παιδιά, είπα
- γεια σου Μπελλα , πως είσαι?
- καλά είμαι γλυκιά μου
- μπράβο τουλάχιστον ας είναι κάποιος καλά
- εσύ?
- δεν με βλέπεις?
- σωστά, σε παρακαλώ πήγαινε λίγο σπίτι θα καθήσω εγώ
- όχι δεν φεύγω
- σε παρακαλώ
- καλά αλλά μόνο για λίγο μετά θα ξαναέρθω
- ότι θέλεις
- α και σε παρακαλώ πρόσεχε το ανηψάκι μου
- θα το προσέχω στο υπόσχομαι
Έτσι έφυγαν και έμεινα μόνη μου , στον διαδρομο να κοιτάζω τους ασθενείς και το προσωπικό του νοσοκομείου να περνούν από μπροστά μου και εγώ να περιμένω για την παραμικρή ένδειξη του Έντουαρτ για ζωη!
ΜΕΤΑ ΑΠΟ 3 ΜΗΝΕΣ
Οι μήνες περνούσαν αλλά η αδράνεια πάρεμενε. Ο Έντουαρτ δεν έδειχνε κανένα σημάδι ότι θα ξυπνήσει και όσο πέρναγαν οι μήνες , οι μέρες , οι ώρες έχανα τις ελπίδες μου αλλά βαθιά μέσα είχα την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα ξυπνούσε . Ήμουν 4 μηνών , η κοιλιά μου δεν είχε μεγαλώσει και πολύ , τουλάχιστον είχα καλή εγκυμοσύνη παρα την άσζημη ψυχολογική διάθεση που είχα. Η καριέρα μου είχε μείνει στάσιμε , έτσι και αλλιώς δεν με ενδιέφερε και πολύ. Η Ροζαλι ήταν ένα ράκος, ο Τζάσπρε ήταν μεν πιο ψύχραιμος αλλά ήταν και αυτός βαθιά πληγωμένος, ο Εμετ πάντα δίπλα στην Ροζαλι και η Άλις μοίραζε τον χρόνο της ανάμεσα στην δικιά μου φροντίδα και του παιδιού της. Ήταν τόσο καλη΄και πάντα δίπλα μου της χρωστουσα μεγάλη ευγνωμοσύνη
Ήταν παρασκευή πρωί όπου ο γιατρός μας είχε καλέσει στο γραφείο να συζητήσουμε, έτσι η Ροζαλι ο , Τζάσπερ και εγώ πήγαμε με μισή καρδιά
- καλημέρα σας γιατρέ μου
- καλημέρα , παρακαλώ καθήστε
Καθήσαμε , εγω πιο πέρα από τους άλλους αλλά αρκετά κοντά για να ακούω
- τι θα θέλατε γιατρε?
- λοιπόν η κατάσταση του κ. Κάλλεν παρεμένει στάσιμη εδώ και μήνες
- αυτό το γνωρίζουμε ήδη , είπε ο Τζάσπερ
- ναι αλλα εφόσον παραμένει στάσιμη και δεν δείχνει κανένα σημάδι ζωής ίσως να σκεφτόσασταν να σταματήσει η υποστήριξη με μηχανήματα, φυσικά είναι δικιά σας η απόφαση
Μόλις το άκουσα αυτό έχασα την γη κάτω από τα πόδια για να λέει ο γιατρός να σταματήσει η υποστήριξη, και μετα τι??? να χαθεί??ΟΧΙ δεν γίνεται αυτό. Ο Τζάσπερ και η Ροζαλι είχαν μείνει΄με ανοικτό το στόμα , ήταν λες και κάθε ελπίδα τους είχε χαθεί!
- όχι γιατρε δεν θα σταματήσουμε την υποστήριξη , όλοι έχουμε την ελπίδα ότι καποια στιγμή ο αδερφός μας θα είναι κοντά μας , είπε η Ροζαλι με ένα σταθερό τόνο
- θα συμφωνήσω με την αδερφή μου γιατρεκαι δεν το κάνουμε μόνο για εμας αλλά και για την Μπέλλα και το παιδάκι που περιμένει , θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα ζήσει
- όπως θέλετα απλά έπρεπε να σας ενημερώσω και για αυτήν την περίπτωση
- σας ευχαριστούμε αλλά η αποφασή μας είναι αυτή
- όπως νομίζετε
- αντίο σας , είπαν και οι δύο ταυτόχρονα και σηκώθηκαν να φλυγουν
- Μπέλλα θα έρθεις?
- ναι έρχομαι, έτσι σηκώθηκα και βγήκα έξω από το γραφείο μαζί τους
- Τζάσπερ σε ευχαριστώ πολύ
- τίποτα Μπέλλα , κουβαλας το ανηψάκι μου , θέλω το καλύτερο και για τους δυο σας
-και πάλι σε ευχαριστώ
- τίποτα
- θα μπορουσα να παώ να τον δω?
- εννοείται
- ωραία
Έτσι πήγα φόρεσα την ειδική φόρμα και μπήκα στην αίθουσα όπου βρισκόταν ο καλός μου, καλωδιομένος και ακίνητος . Πήγα κοντά του , κάθησα δίπλα του στο κρεβάτι και πηρα στο χέρι μου το χέρι του , όπως έκανα συνήθως αλλά σήμερα μετά από αυτά που έγιναν είχα την ανάγκη να βρίσκομαι κοντά του
-καλέ μου , ήρθα ξανά, εδώ είμαι
- το ξέρω ότι με ακους και με νοίώθεις και ότι καποια στιγμή θα μου μιλήσεις
- μας είπε ο γιατρός να σταματήσουμε την υποστηριξη και να σε αφήσουμε αλλά κανένας δεν το δέχτηκε, είμαστε σίγουροι ότι θα ξυπνήσεις και θα είσαι πάλι δίπλα μας
-το παιδάκι μας είναι μια χαρα , με κλοτσάει καμια φορά , βλέπεις σε αποζηταει , όπως σε αποζητάω και εγώ αγάπη μου , και τότε δάκρυα κύλησαν στα μαγουλά μου
-ξερεις για πρώτη φορά στην ζωή μου μένω τόσο στάσιμη , αλλά ξέρω ότι θα συνελθεις και θα ειμαστε όλοι μέσα στην ζωντάνια
- άρχισα να γράφω και κάτι στίχους , ξέρεις ποιος με εμπνέει?
- εσύ φυσικά , όταν γίνεις καλά θα μου δώσεις και εσύ την αποψή σου, έτσι?
- ξέρω ότι συμφωνείς μαζί μου
- α αγάπη μου άκου το παιδάκι μας κλοτσάει , τότε έβαλα το χέρι του πάνω στην κοιλιά μου
- τον ακους?, σε ζητάει γλυκέ μου , θέλει τον μπαμπά του και άρχισα να ξανακλαίω
Τότε ξαφνικά ήταν που είδα το θαύμα , το ένα δάκτυλο του ΄χεριού του που ήταν πάνω στην κοιλιά μου κουνήθηκε. Δάκρυα κύλησαν από τα μάτια μου αλλά αυτή την φορά από χαρα,ο Έντουαρτ με άκουγε και έστω και με αυτή την μικρή κίνηση η ελπίδα μου μεγάλωσε
Ο ΕΝΤΟΥΑΡΤ ΘΑ ΖΗΣΕΙ!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου