Ο ΣΩΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15

ΜΠΕΛΛΑ

Ο τραυματιοφορέας μας μετέφαρε στο γυναικολογικό όσο πιο γρήγορα μπορουσε . Εγώ πονούσα αφάνταστα και προσπαθούσα να παίρνω ανάσες όπως είχα μάθει στο μάθημα τοκετού που είχα παέι με τον αδερφό μου, τον Εμετ . Ήταν από τις μοναδικές μέρες που έριξα το γέλιο με τον Έμετ ο οποίος δεν μπορούσε να κάνει μια σωστή δουλειά, αλλά ήταν δίπλα μου και με βοηθούσε πάντα.Ήταν τόσο καλός αδερφός και ήταν πάντα δίπλα και στην Ρόζαλι, φαινόταν ότι την αγαπούσε πολύ , πρώτη φορά τον έβλεπα τόσο ερωτευμενο!

Καταλήξαμε στο χειρουργείο, εκεί μας περίμενε ο γιατρος που με είχε αναλάβει 

- λοιπόν τοποθετήστε την πανω στο κρεβάτι με ανοικτά τα πόδια, σας παρακαλώ

- μάλιστα γιατρε είπε ο τραυματιοφορέας μαζί με τις νοσοκόμες που ήταν εκεί

- πονάωωωωωωωωω

- μην φοβάστε σε λιγη  ώρα όλα θα έχουν τελιωσει και θα έχετε στην αγκαλιά σας το μωράκι σας

- ότι πείτε γιατρέ αλλά κάντε κάτι σας παρακαλώ, ποναωωωωωω

- ναι αμέσως 

Ο γιατρός με τις νοσοκόμες ετοιμασαν τα εργαλεία , ενώ εμενα μου φόρεσαν μια στολή . Η Ρόζαλι ηταν δίπλα μου 

- πονάωωωωωω

-ηρέμησε καλή μου 

- το λες εσύ τώραγιατί δεν γεννάς κάτσε να μείνεις και εσύ έεεε-γκυος και θα δεις την γλύκα

- καλά καλα΄

- λοιπόν είμαστε έτοιμοι , πάρτε ανάσες και σπώξτε

Άρχισα να σπρώχνω δυνατά

- ααααααααααααα

- σπρώξτε και άλλο

- ε πόσο πια

- και άλλο

Άρχισα να σπρώχνω ακόμα πιο δυνατά 

-ααααααααααααα

- ελάτε προσπαθήστε και άλλο, βλέπω το κεφαλάκι του

- αααααααααααααααα

- ελάτε λιγο ακόμα και κοντεύουμαι

-ααααααααααααααααααα

- αυτό ήταν βγήκε το μωράκι σας , ένα υγιεστατο αγοράκι 

Αγοράκι?κατα κάποιο η ευχή μου πραγματοποιήθηκε ένα αγοράκι που να μοιάζει στον Έντουαρτ και τότε ήταν που άκουσα το κλάμα του

- σας παρακαλω γιατρέ , μου τον δίνεται λίγο σας παρακαλώ

- ναι βεβαίως

Τότε ο γιατρός μου έδωσε το αγοράκι μου , το οποιο ήταν μεσα στα αίματα

- αγοράκι μου?

Τον πήρα μέσα στην αγκαλιά μου , και άρχισα να κλαιώ απο την συγκίνηση . Το μόνο που μπορου΄σα να διακρίνω μεσα στα τόσα αίματα ήταν τα πράσινα ματάκια του, ναι τα είχε παρει από την αγάπη μου . Αυτό με έκανε τόσο ευτυχισμένη!!!

- κ. Σουάν θα πρέπει να σας το πάρουμε για να τον πλύνουν και αυριο θα τον έχετε πάλι στην αγκαλιά σας

- γειά σου αγοράκι μου , είπα και μου τον πήραν απο΄την αγκαλιά μου. Αμέσως ένοιωσα μια άπώλεια αλλά ήξερα ότι αύριο θα τον είχα πάλι στην αγκαλιά μου

- ήταν τόσο γλυκός, είπε η Ρόζαλι χαμογελαστά

- ναι είναι και έχει και πράσινα ματάκια, αααααααααααα

- τι έγινα Μπέλλα?

- πονάω 

- αυτό δεν είναι λογικό είπε ο γιατρός , θα πρέπει να το δω

Έβαλε κάτι μηχανήματα πανω στην κοιλιά μου, ενώ εγώ πονουσα φρικτά

- τι έγινε γιατρέ,?έχω τίποτα ?

- μην φοβάστε , δεν είναι τίποτα 

- θα μου πείτε ?

- από ότι φαίνεται μέσα στην κοιλιά σας δεν είχατε μόνο ένα υγιέστατο αγοράκι αλλά αυτή την στιγμή που μιλάμε είναι έτοιμο να βγει και το κοριτσάκι σας

- το ποιο?

- από ότι φάινεται περιμένατε δίδυμα

- τι?

ΕΝΤΟΥΑΡΤ

Ένοιωσα δυο ζεστα χείλη να ακουμπούν τα δικά μου , αμέσως ένοιωσα μια ζεστασιά. Ηξερα ποιανής χείλη ήταν αυτά , ναι ήταν της Μπέλλας , θα μπορούσαν να τα καταλάβω μέσα σε χιλιάδες
Και εκεί που το μόνο που έβλεπα ήταν ένα πυκνό σκοτάδι , ξαφνικά άνοιξα τα μάτια  μου και φως τύφλωσε τα μάτια μου. Τα ανοιγόκλεισα αλλες 2 με 3 φορές μέχρι να συνηθισω το φως και αξφνικά είδε την Μπέλλα σκυμένη από πάνω μου , τα χειλη της ακριβώς πάνω στα δικά μου, άρα είχα δίκιο πριν, τα χείλη που ένοιωσα ήταν της Μπέλλας μου !Πήρα μια βαθιά ανάσα ακριβώς μέσα στο στόμα της Μπελλας, για να της δώσω σημάδι ότι ζω και ότι ειμαι εδώ και την νοιώθω. Σηκώθηκε απότομα
και με κοίταγε με ένα αξιοπεριέργο τρόπο λες και ήμουν φάντασμα

- Μπελλα, της είπα σιγά, δεν είχα ακόμα την δύναμη να μιλήσω δυνατα

Κούνησε το κεφάλι της λες και κάτι προσπαθούσε να κατανοήσει

-Μπέλλα , ξαναείπα πάλι σιγά

- αγάπη μου?ξύπνησες, είπε και χαμογέλασε , λατρευα το χαμογελό της αλλά εκει που χαμογελούσε άρχισε να κλαίει. Δεν μπορούσα να την βλέπω να κλαίει γιατί μαζί με αυτήν στενοχωριομουν και εγώ

-Μπέλλα μην κλαις, της είπα αλλά δεν ήμουν και σίγουρος ότι το άκουσε γιατί το είπα τόσο σιγά

Εκείνη μου ξαναχαμογέλασε και μου είπε

- είναι δάκρυα χαράς αγάπη μου

Ηρέμησα και τότε ήταν που παρατήρησα την κοιλιά της , είχε φουσκώσει πολύ , το παιδάκι της μέσα μεγάλωνε , καλά ποσο καιρό είμαι στο σκοτάδι?

-αγάπη μου πάν να φέρω τον γιατρό και να ειδοποιήσω και τα αδέρφια σου και θα ξαναερθω

- μην φύγεις , είπα και ακούστηκε πιο καθαρά αυτή την φορά

Δεν ήθελα να φύγει , την είχα ανάγκη , την ήθελα εδώ δίπλα μου

-δεν φεύγω καλέ μου θα ξαναέρθω, είπε άνοιξε την πόρτα και έφυγε

Αμέσως ενοιωσα μια απώλεια , αλλά θα κρατούσε την υποσχεσή της και θα ερχόταν ξανά
Προσπάθησα να κουνηθώ και κατάλαβα ότο τόσο καρό ήμουν ακίνητος και ένοιωσα τα πάντα μουδιασμένα και πιασμένα. Σηκώθηκα λιγάκι , ψιλοζαλίστηκα και ξαναέπεσα κάτω στο μαξιλάρι. Τότε είδα την πόρτα να ανοίγει , ναι πρέπει να ήρθε η Μπελλα, αλλά όχι δεν ήταν αυτή, ήταν......

ο Τζάσπερ!!

Ενθουσιάστηκα που είδα τν αδερφό μου , εδώ!

-Τζάσπερ?, είπα ενώ αυτός με πλησιάζε

- αδερφούλη μου , επιτέλους ξύπνησες, είπε και χαμογελασε

- η Μπελλα?

- κοίτα Έντουαρτ..

Μόλις ξεκίνησε έτσι κατάλαβα ότι κάτι δεν πηγαινε καλα και άρχισα να ανυσηχώ

- τι, τι συμβαίνει?

- μην φοβάσαι απλά της έσπασαν τα νερά και τώρα που μιλάμε γεννάει

- τι γεννάει?, είπα και φώναξα , βγήκε τόσο απότομα  και δυνατα η φωνή μου , που τρόμαξα και εγώ ο ιδιος

- ηρέμησε Έντουαρτ , σε παρακαλώ , ολα είναι μια χαρά

- παμε εκεί 

- δεν πας καλά , να σου θυμίσω ότι τώρα συνήλθες

- πρέπει να είμαι δίπλα της με χρειαζεται

- σε παρακαλώ μην κάνεις καμια βλακεία και σηκωθείς από την θέση σου

- μα Τζάσπερ?

- δεν έχει μα, θα καθησεις στην θεσούλα σου και σε λιγο θα έρθει ο γιατρός να σου κάνει κάποιες εξετάσεις

- καλά , να σε ρωτήσω κατι?

- ότι θες 

- τι έγινε όλο αυτό τον καιρό ?

- λοιπόν εσύ ήσουν σε κόμμα

- σε κόμμα?

- ναι από τι φαίνεται ξεκουράστηκες για τα καλά

-άρα για να γεννάει τώρα η Μπελλα σημαίνει ότι ήμουν σε κόμμα 9 μήνες σχεδόν

- ακριβώς , βλέπω δεν έχεις χάσει το μυαλό σου ακόμα

- καλά για συνέχισε

- όσο καιρό ήσουν σε κόμμα , κανένας δεν έφευγε απο΄το νοσοκομείο , ειδικότερα η Μπελλα , της οποίας η κοιλιά μεγάλωνε όλο και πιο πολύ αλλά αυτή ήταν πάντα εδώ, φυσικά και η Ρόζαλι και όλοι μας

-κατάλαβα και γαιτί αφήνατε την Μπελλα να έρχεται ?

- της λέγαμε να καθήσει στο σπίτι αλλά δεν μας άκουγε, ήθελε να είναι μαζί σου , μάλιστα ερχόταν κάθε μερα μέσα στο δωματιο και σου μίλαγε

- αλήθεια?

- ναι αλήθεια 

- αχ πόσο με αγαπάει

- σώπα βρε , καλά που μας το είπες

Η Μπέλλα ερχόταν εδώ και μου μιλούσε , ήταν τόσο παράξενο και περίεργο αλλά συναμα τόσο δυνατό και γλυκό, αυτή η γυναίκα πραγματικα΄με αγαπούσε και με αγαπάει , όπως την λατρεύω και εγώ

- Τζάσπερ μου φέρνεις ένα ποτήρι νερό σε παρακαλώ?

- ναι μισό , παω λίγο εξω να σου φέρω αλλά μην κάνεις καμιά κουταμάρα και φύγεις

-οχι δεν φευγω

- καλάααααα

Σηκώθηκα από το κρεβάτι και πήγα προς την πόρτα, ψιλοζαλιζόμουν αλλά ήθελα να είμαι δίπλα την Μπελλα. Τότε κατάλαβα όμως ότι ήμουν γυμνός , γύρισα το κεφάλι μου και είδα μια ντουλάπα, την άνοιξα και είδα κατι ρούχα νοσοκομείου για ασθενείς. Πηρα μια και την φορεσα , έβγαλα το κεφάλι μου έξω από την πόρτα και ειδα ότι κανένας δεν ήταν στο διάδρομο, έτσι βγήκα από το δωματιο και άρχισα να περπατάω , δεν ήξερα που πηγαίνω και ζαλιζόμουν αλλά θα έβαζα τα δυνατά μου. Ήταν ένας κύριος και τον ρώτησα

- συγνώμη μήπως ξέρετε που είναι το γυναικολογικό??

- ναι , θα πάτε όλο ευθεία και θα στρίψετε δεξιά στον τρότο διάδρομο, άλλωστε έχει και ταμπέλα που γράφει γυναικολογικο

- σας ευχαριστώ πολύ

- τίποτα

Προχώρησα όπως μου είπε ο κύριος και τελικά είδα την ταμπέλα , και έστριψα . Μπήκα μέσα πό μια μεγάλη πόρτα και το μόνο που είδα ήταν μια κυρία πισω από έναν πάγκο

- συγνώμη η κ. Σουάν?

- τι της είστε?

- ο αντρα της

- και γιατί είστε έτσι ?

- ημουν στο κρεβάτι θα μου πείτε τι κάνει η κ. Σουάν?

- καλά γεννάει , είναι στο χειρουργίο

- ξέρετε πως μπορώ να πάω εκεί?

- όλο ευθεία είναι θα δείτε μια πράσινη πορτα μπείτε μέσα και θα σας πληροφορήσουν σε ποια αιθουσα την έχουν

- σας ευχαριστώ πολύ

Προχώρησα όλο ευθεία , άνοιξα την πόρτα και είδα έναν γιατρό

- συγνώμη η κ. Σουάν?

- τι της είστε ?

- ο αντρας της

- λοιπόν είναι στην 2 αίθουσα

- σας ευχαριστώ

- τίποτα , πάρτε και μια μάσκα για να μπείτε μέσα

- και πάλι σας ευχαριστώ

Φόρεσα την μάσκα και βρήκα την άιθουσα 2 και μπήκα μέσα χωρίς να το σκεφτώ

- Μπελλα? φώναξα όσο μπορουσα με την μάσκα 

Και τότε την είδα μπροστά μου καταιδρωμένη να ουρλιάζει απο΄τον πόνο , τον γιατρό έτοιμος να της βγάλει το μωρό από μέσα της και την Ροζαλι δίπλα της. Μόλις με είδε έμεινε με τα μάτια ορθανοιχτα , σταμάτησε να ουρλιάζει 

- Έντουαρτ? τι κάνεις εδώ?

- είναι δυνατόν να μην ήμουν στη γέννα του μωρού μας ?, της είπα και της χαμογέλασα

- αγάπη μου , μου είπε μου χαμογέλασε και μου έτεινε να πάω εκεί

Πήγα κοντά της, η Ροζαλι σηκώθηκε  και έφυγε χωρίς καν να μου μιλήσει και καθησα στην θέση της ακριβως δίπλα στην Μπέλλα

- αγάπη μου είσαι καλά ?

- τώρα είμαι πολύ καλύτερα ?, εσυ?

- πονάωω

- ήρεμα γλυκιά μου εγώ είμαι εδώ τώρα

- το ξέρω αγάπη μου , πάντα σε είχα ανάγκη 

- και εγω έλα λοιπόν να σπρώξεις να βγάλουμε το μωράκι μας

- Έντουαρτ?

- τι είναι καλή μου?

- δεν έχουμε μόνο ένα μωρό 

- τι εννοείς?

- δίδυμα ειχα , τώρα γεννάω το δεύτερο μωράκι μας 

- δηλαδ'η θα έχουμε 2 παιδάκια μέσα στο σπίτι μας?

- ναι αγάπη μου

- με κάνεις τόσο ευτυχισμένο

- συγνώμη που διακόπτω αλλά μηπως να γεννήσουμε και μετά τα λέτε

- ναι συγνώμη γιατρε 

- ααααααααααααααα, φώναζε η Μπελλα ενώ έσπρωχνε

- να το κεφαλάκι του 

- έλα γλυκιά μου λιγο ακόμα

- αααααααααααααα

- και άλλο, είπε ο γιατρός

- ααααααααααααααααα

- να το κοριτσάκι σας

- δωστε μου την

Ο γιατρός έβαλε το μωράκι στην αγκαλιά της Μπελλας. Ήταν κατακόκκινο από τα αίματα

- κοίτα 'Εντουαρτ, κοίτα ματάκια ίδια και αυτά με τα δικά σου

- πόσο όμορφη είναι αν και θα ήθελα να έχει τα μάτια σου

- δεν με πειράζει καθόλου , τα δικά σου μάτια είναι υπέροχα και τα λατρεύω

- όπως λατρεύω και εγώ τα δικά σου

- συγνώμη πρέπει να πάρουμε το μωρό

- ναι γιατρε, και του το έδωσε

- σας αφήνω λιγο μόνους και μετά θα ξανέρθω για κάτι περαιτέρω πράγματα

- εντάξει γιατρε

- αγάπη μου με κάνεις τόσο ευτυχισμένη που είσαι εδώ δίπλα μου

- πως γινόταν να μην ήμουν?

- όταν μου μίλησες μεσα στο δωμάτιο κατάλαβα ότι τώρα εχω καθε λόγο να ελπιζω

- τα έμαθα όλα , ήμουν σε κομμα 9 μήνες και εσύ ερχόσουν κάθε μερα εδω και μου μίλαγες

- ναι πίστευα ότι με άκουγες

- μπορεί , δεν ΄ξερω

- Έντουαρτ σε παρακαλώ φιλησέ με
Έτεινα προς την Μπέλλα , έσκυψα και ακούμπησα τα χειλη μου πάνω στα δικά της, και αρχίσαμε να φιλιόμαστε παθιασμένα λες και ο ένας εξαρτιόταν από τον άλλον

- σε αγαπώ!!

- και εγώ σε αγαπώ!!, είπα και ξαναφιληθήκαμε

Ο ΣΩΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 14

ΜΠΕΛΛΑ

Ήταν η πιο ευτυχισμένη μου μέρα , ο Έντουαρτ έδειξε το πρώτο σημάδι ζωής, ήμουν τόσο χαρούμενη.

-αγάπη μου με ακους?

- δεν ξέρεις πόσο ευτυχισμένη με κάνεις 

- πάω να το πω και στα παιδια να χαρούν και θα ξαναερθω

Βγήκα εξω με μια τρελή χαρα και συνάντησα τα παιδια

- τι έγινε Μπέλλα και είσαι τόσο χαρουμενη?

- έγινε ένα θαύμα

- τι εννοείς ?

- εκεί που είχα πάρει το χέρι του Έντουαρτ και το είχα βάλει πάνω στην κοιλιά μου , όπου το παιδάκι κλότσαγε , είδα ένα δάκτυλο του χεριού του να κινείται

- είσαι σιγουρη Μπέλλα?μηπως ήταν παραίσθηση?

- όχι είμαι απόλυτα σίγουρη δεν θα έπαιζα ποτέ με κάτι τέτοιο

- επιτέλους !!δόξα τω θεω!!

- το ήξερα ότι θα ζήσει!!

- πρέπει να το πούμε στο γιατρό

- ναι θα πάω εγώ , είπε ο Τζάσπερ

- οκ, πάω να τον δω , είπε η Ροζαλι

- εντάξει

Ήμουν τόσο χαρούμεμη , τώρα άξιζει ο κόπος να περιμένω, ξέρω ότι θα γίνει καλά και θα είναι μαζί μας!

ΜΕΤΑ ΑΠΟ 5 ΜΉΝΕΣ

Ήμουν στον μήνα μου, σε λίγες μερες θα γεννούσα . Δεν ήξερα το φύλλο ήταν , δεν ήθελα να μαθω , προτιμούσα να το κρατήσω για έκπληξη. Ο Έντουαρτ δεν είχε συνελθει ακόμα , αλλά δεν χάναμε τις ελπίδες γιατί έδειχνε σημάσια ζωής, καμιά φορά κουνούσε τα δακτυλά του αλλά μέχρι εκεί. Απο την μια ήμουν χαρούμενη και από την άλλη απελπισμένη γιατί δεν ήξερα πότε θα συνέλθει τελείως και αυτό που με στενοχωρούσε ακομα περισσότερο ήταν ότι δεν θα ήταν πάρων στην γέννηση του παιδιού μας που τόσο επιθυμουσε και λατρευε!

Η Άλις μου είχε πει να μείνω στο σπίτι να ξεκουράζομαι μιας και είμαι στον τελευταίο μήνα μου αλλά εγώ δεν την άκουγα , ερχόμουν κάθε μέρα στο νοσοκομείο , να βλέπω τον Έντουαρτ να του μιλάω ακόμα και αν αυτός δεν μου απαντάει, ήξερα ότι με ακουγε !Έτσι σημερα , έβαλα την ειδική φόρμα αν και μου ήταν μικρη λόγω ότι η κοιλιά μου είχε παραμεγαλώσει, και μπήκα μέσα . Πήγα κοντά του , κάθησα στο κρεβάτι ακριβώς δίπλα του και του έπισα το χέρι , όπως έκανα συνήθως

- αγάπη μου εδώ είμαι πάλι 

- αχ πόσο μου λείπεις και στο μωράκι λείπεις , με κλοτσαέι μάλλον διαμαρτυρεται , θέλει τον πατέρα του

- αχ βρε Έντουαρτ μου λείπεις , σε χρειάζομαι, σε εχω ανάγκη όσο τίποτα άλλο στην ζωή μου

- σε αγαπώ και ξέρω ότι με ακούς

Ένοιωθα τόση θλιψη μέσα μου που δεν μπορούσε να μου μιλήσει , να με κοιτάξει στα μάτια αλλά και να με φιλήσει, να νοιώσω τα χείλη του πάνω στα δικά μου αλλά είχα την ελπίδα ότι με ένοιωθε και με καταλάβαινε. Είχα την ανάγκη να τον φιλήσω , να νοιώσω τα χείλη του ακόμα και αν αυτός δεν ανταποκριθεί, τουλάχιστον θα είχα την αίσθηση των χειλιών του πάνω στα δικά μου
Εσκυψα όσο μου επέτρεπε η κοιλιά μου και ακούμπησα τα χείλη μου πάνω στα δικά μου και τον φίλησα , τα χείλη του ήταν κρύα αλλά δεν με ένοιαζε τα ένοιωθα ζεστα όπως πάντα και τότε ξαφνικά , ένοιωσα την ανάσα του πανω στο στόμα μου και την φωνή του

- Μπελλα, ακούστηκε σαν ψίθυρος

Όχι αυτή την φορά ήταν παραίσθηση μέσα στην απελπισία μου , δεν ήταν δυνατόν να μίλησα , όχι κάποιος έπαιζε με τον πονο μου . Απομάκρυνα τα χείλη μου από τα δικά του, δήκωσα το κεφάλι για να τον δω ολόκληρο και τότε είδα κάτι που με έκανε να μείνω με το στόμα ανοικτό. Αντικρυσα τα πράσινα μάτια του Έντουαρτ να με κοιτάνε, είχε ανοίξει τα μάτια του . Όχι αποκλείεται της φαντασίας μου ήταν ..

- Μπέλλα, ακούστηκε πάλι σαν ψίθυρος

Ναι αυτό ήταν ο Έντουαρτ ξύπνησε, είναι ζωντανός , είναι μαζί μου

- αγάπη μου ?ξύπνησες και σχηματίστηκε ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη μου και δάκρυα άρχισαν να κυλούν από τα μάτια μου

- Μπέλλα μην κλαις, είπε , που μετα βίας ακούστηκε

-  είναι δάκρυα χαράς αγάπη μου

Με κοίταζε με ένα βλέμμα διερευνητικό , λες και κάτι έψαχνε αλλά δεν ήξερα τι?

- αγάπη μου πάω να φέρω τον γιατρο και να ειδοποιήσω και τα αδέρφια σου και θα ξαναέρθω

- μην φύγεις

- δεν φεύγω καλέ μου θα ξαναέρθω

Βγήκα έξω και συνάντησα τους πάντες

- παιδιά έχω τα καλύτερα νέα του κόσμου, δεν θα το πιστέψετε

- αντε Μπέλλα πες

- ο Έντουαρτ συνήλθε , άνοιξε τα μάτια του και μου μίλησε

- Μπέλλα μιλάς σοβαρά?

- σοβαρότατα

- σε ευχαριστώ θεε μου , που μας έφερες πίσω τον αδερφό μας

Και εκεί που ήμουν όρθια ένοιωσα ένα πόνο χαμηλά  στην κοιλιά και κάτι να τρέχει από κάτω μου

- Μπέλλα σου έσπασαν τα νερά , γεννάς!!, είπε η Ροζαλι με έναν ενθουσιασμό

Εγώ τα είχα χαμμένα αλλά συνάμα πονουσα!!

-Τζάσπερ εσύ θα πας στον γιατρό να τον ειδοποιήσεις ότι συνήλθε ο Έντουαρτ και την Άλις για την Μπελλα,εγώ θα πάω μαζί με τον Έμετ στο γυναικολογικό για να γεννήσει, εντάξει?

- εντάξει

Πήγε ο Τζάσπερ στον γιατρό και η Ρόζαλι ζήτησε από μια νοσοκόμα να φέρουν ένα καροτσάκι για να με μεταφέρουν

- είσαι καλά Μπέλλα?

-πονάω 

- μην φοβασαι όλα καλά θα πάνε

- ο Έντουαρτ?του υποσχέθηκα να ξαναπάω

- μην φοβάσαι θα έρθει ο Τζάσπερ και θα του εξηγησει τι συνέβει

- πρέπει να τον δω 

- σε παρακαλώ Μπέλλα , κάνε μου το χατίρι και μείνε εδω

- μα Ρόζαλι?

- δεν έχει μα και είμαι σιγουρη ότι όταν του εξηγήσει θα καταλάβει και θα χαρεί

- καλά ότι πεις, άου!!

- ήρεμα τώρα θα έρθουν

- σε ευχαριστώ για όλα

- μην με ευχαριστείς για τίποτα αλλωστε είσαι και εσύ οικογενειά μου πια

- και πάλι σε ευχαριστώ

- έλα ήρθαν πάμε

Με βοήθησε μαζί με τον Έμετ να καθήσω στο καροτσάκι και με μεταφέρανε στο γυναικολογικο. Πονούσα πολύ, το παιδί ήθελε να βγει αλλά από την άλλη όμως ήμουν και χαρουμενη που ο Έντουαρτ ξύπνησε. Αυτή η σημερινή ημέρα θα σημαδευτεί για πάντα στην καρδιά μου, από την μία ο έρωτας της ζωής μου είναι μάζί μου και από την άλλη θα γεννήσω τον καρπό του ερωτά μας!!

Ο ΣΩΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 13

ΜΠΕΛΛΑ

Άνοιξα τα μάτια μου και είδα κα΄τι άσπρους τοίχους να με περιβάλλουν και  εγώ να είμαι ξαπλωμένη πάνω σε ένα κρεβατι νοσοκομείου με έναν ορό στο χέρι. ΩΧ το παιδί !Λες να το έχασα όχι δεν θα το άντεχα και αυτό τώρα  που έχανα και τον ανθρωπό μου, που δεν ήξερα να θα ξαναξυπνήσει !!. Ήμουν μόνη μου, δεν ήταν κανλενας αλλος μεσα στο δωμάτιο, στηρίχτηκα στα χέρια μου και ανασηκώθηκα λιγάκι.Ξαφνικά είδα την πόρτα να ανοίγει και είδα την Άλις με ένα χυμό να μπαίνει στι δωμάτιο.

- ξύπνησες?

- Άλις τι έγινες?

- τίποτα το σοβαρό απλά από την σύγχυση λιποθύμησες

-και το...

- το παιδί?

- ναι ΆΛις το παιδί είναι καλά?

- ναι είναι μια χαρά, θα ζήσει αρκεί να μην ξανασυγχυστείς

- ουφ τουλάχιστον να ένα καλό μέσα σε όλα τα κακά

- γιατί Μπέλλα δεν μου είχες πει ότι ήσουν έγκυος?

- το μάθαμε οταν είμασταν ακόμα Ιταλία και αποφασίσαμε να σας το πούμε την ημέρα των γενεθλίων μου αλλά τα γεγονότα μας πρόλαβαν

- κατάλαβα γλυκιά μου

- ο Έντουαρτ?

-ξέρεις την απάντηση 

- ναι την ξέρω και άρχισα ξανά να κλαίω 

- ηρέμησε κοριτσάκι μου μπορεί να ξυπνησει

- ποιες είναι οι πιθανότητες Άλις?

- δυστηχως όχι πολλλές

- είδες δεν θα προλάβει να δει το παιδάκι του 

- αισιοδοξία γλυκιά μου

-το ήθελε τόσο πολύ , ήθελε τόσο να κάνουμε οικογένεια , ήταν τόσο χαρούμενος και τώρα...... και άλλος ένας χείμμαρος δακρύων κύλησε από τα μάτια μου

- έλα κοριτσάκι μου σε παρακαλώ ηρέμησε καντο για το μωράκι σου

-ναι για το μωράκι !

Κάθησα κανα 2 μέρες μέσα στο δωματιο για  σιγουριά για το μωρό . Έπειτα με έβαλε με το ζόρι η Άλις να πάω σπίτι να ξεκουραστώ . Ετσι έκανε ότι μου είπε πήγα σπίτι , έκανα ένα μπάνιο και ξάπλωσα στο κρεβάτι και τότε μου ήρθαν στο μυαλό όσα είχαμε περάσει σε αυτό το κρεβάτι , όλς τις όμορφες στιγμές μας. Σε αυτό το κρεβάτι , τα σωματά μας γίνονταν ένα  με ένα τρελό και παθιασμένο τρόπο, δεν θα άντεχα να μην τον έχω δίπλα μου, τον χρειαζόμουν , τον είχα αναγκη όσο τίποτα άλλο στην ζωή μου . Τον είχε ανάγκη και το παιδί, πως θα μπορούσα να το μεγαλώσω μόνη μου , χωρίς την δικιά του αγάπη , χωρίς την δικιά του στήριξη !
ΟΧΙ θα γινόταν καλά , πρέπει να γίνει καλά για μενα και για το μωρό μας!!!

Δεν κατάφερα να κοιμηθώ , μετά πό λίγες ώρες ντύθηκα και πήγα στο νοσοκομείο. Το πρώτο πράγμα που αντικρυσα ήταν μια Ροζαλι ενετλώς διαλυμένη και δίπλα της τον Έμετ να την χαιδευει για να ηρεμήσει.Η Ρόζαλι δεν είχε φύγει ποτέ από το πλευρό του Έντουαρτ και ο Έμετ πάντα την στίρηζε. Η Άλις είχε μείνει σπίτι με τον μικρό . Ο Τζάσπερ θα ερχόταν σε 2 μέρες , μόλις του το είπαμε τρελάθηκε , δεν πίστευε στα αυτά του και έτσι αποφάσισε να έρθει εδώ , να είναι κοντά στον αδερφό του, που αγαπούσε πολύ

- γεια σας παιδιά, είπα 

- γεια σου Μπελλα , πως είσαι?

- καλά είμαι γλυκιά μου 

- μπράβο τουλάχιστον ας είναι κάποιος καλά

- εσύ?

- δεν με βλέπεις?

- σωστά, σε παρακαλώ πήγαινε λίγο σπίτι θα καθήσω εγώ

- όχι δεν φεύγω 

- σε παρακαλώ 

- καλά αλλά μόνο για λίγο μετά θα ξαναέρθω 

- ότι θέλεις

- α και σε παρακαλώ πρόσεχε το ανηψάκι μου

- θα το προσέχω στο υπόσχομαι

Έτσι έφυγαν και έμεινα μόνη μου , στον διαδρομο να κοιτάζω τους ασθενείς και το προσωπικό του νοσοκομείου να περνούν από μπροστά μου και εγώ να περιμένω για την παραμικρή ένδειξη του Έντουαρτ για ζωη!

ΜΕΤΑ ΑΠΟ 3 ΜΗΝΕΣ

Οι μήνες περνούσαν αλλά η αδράνεια πάρεμενε. Ο Έντουαρτ δεν έδειχνε κανένα σημάδι ότι θα ξυπνήσει και όσο πέρναγαν οι μήνες , οι μέρες , οι ώρες έχανα τις ελπίδες μου αλλά βαθιά μέσα είχα την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα ξυπνούσε . Ήμουν 4 μηνών , η κοιλιά μου δεν είχε μεγαλώσει και πολύ , τουλάχιστον είχα καλή εγκυμοσύνη παρα την άσζημη ψυχολογική διάθεση που είχα. Η καριέρα μου είχε μείνει στάσιμε , έτσι και αλλιώς δεν με ενδιέφερε και πολύ. Η Ροζαλι ήταν ένα ράκος, ο Τζάσπρε ήταν μεν πιο ψύχραιμος αλλά ήταν και αυτός βαθιά πληγωμένος, ο Εμετ πάντα δίπλα στην Ροζαλι και η Άλις μοίραζε τον χρόνο της ανάμεσα στην δικιά μου φροντίδα και του παιδιού της. Ήταν τόσο καλη΄και πάντα δίπλα μου της χρωστουσα μεγάλη ευγνωμοσύνη

Ήταν παρασκευή πρωί όπου ο γιατρός μας είχε καλέσει στο γραφείο να συζητήσουμε, έτσι  η Ροζαλι ο , Τζάσπερ και εγώ πήγαμε με μισή καρδιά

- καλημέρα σας γιατρέ μου

- καλημέρα , παρακαλώ καθήστε 

Καθήσαμε , εγω πιο πέρα από τους άλλους αλλά αρκετά κοντά για να ακούω

- τι θα θέλατε γιατρε?

- λοιπόν η κατάσταση του κ. Κάλλεν παρεμένει στάσιμη εδώ και μήνες

- αυτό το γνωρίζουμε ήδη , είπε ο Τζάσπερ

- ναι αλλα εφόσον παραμένει στάσιμη και δεν δείχνει κανένα σημάδι ζωής ίσως να σκεφτόσασταν να σταματήσει η υποστήριξη με μηχανήματα, φυσικά είναι δικιά σας η απόφαση 

Μόλις το άκουσα αυτό έχασα την γη κάτω από τα πόδια για να λέει ο γιατρός να σταματήσει η υποστήριξη, και μετα τι??? να χαθεί??ΟΧΙ δεν γίνεται αυτό. Ο Τζάσπερ και η Ροζαλι είχαν μείνει΄με ανοικτό το στόμα , ήταν λες και κάθε ελπίδα τους είχε χαθεί!

- όχι γιατρε δεν θα σταματήσουμε την υποστήριξη , όλοι έχουμε την ελπίδα ότι καποια στιγμή ο αδερφός μας θα είναι κοντά μας , είπε η Ροζαλι με ένα σταθερό τόνο

- θα συμφωνήσω με την αδερφή μου γιατρεκαι δεν το κάνουμε μόνο για εμας αλλά και για την Μπέλλα και το παιδάκι που περιμένει , θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα ζήσει 

- όπως θέλετα απλά έπρεπε να σας ενημερώσω και για αυτήν την περίπτωση

- σας ευχαριστούμε αλλά η αποφασή μας είναι αυτή

- όπως νομίζετε 

- αντίο σας , είπαν και οι δύο ταυτόχρονα και σηκώθηκαν να φλυγουν

- Μπέλλα θα έρθεις?

- ναι έρχομαι, έτσι σηκώθηκα και βγήκα έξω από το γραφείο μαζί τους

- Τζάσπερ σε ευχαριστώ πολύ

- τίποτα Μπέλλα , κουβαλας το ανηψάκι μου , θέλω το καλύτερο και για τους δυο σας

-και πάλι σε ευχαριστώ

- τίποτα

- θα μπορουσα να παώ να τον δω?

- εννοείται 

- ωραία

 Έτσι πήγα φόρεσα την ειδική φόρμα και μπήκα στην αίθουσα όπου βρισκόταν ο καλός μου, καλωδιομένος και ακίνητος . Πήγα κοντά του , κάθησα δίπλα του στο κρεβάτι και πηρα στο χέρι μου το χέρι του , όπως έκανα συνήθως αλλά σήμερα μετά από αυτά που έγιναν είχα την ανάγκη να βρίσκομαι κοντά του

-καλέ μου , ήρθα ξανά, εδώ είμαι

- το ξέρω ότι με ακους και με νοίώθεις και ότι καποια στιγμή θα μου μιλήσεις

- μας είπε ο γιατρός να σταματήσουμε την υποστηριξη και να σε αφήσουμε αλλά κανένας δεν το δέχτηκε, είμαστε σίγουροι ότι θα ξυπνήσεις και θα είσαι πάλι δίπλα μας

-το παιδάκι μας είναι μια χαρα , με κλοτσάει καμια φορά , βλέπεις σε αποζηταει , όπως σε αποζητάω και εγώ αγάπη μου , και τότε δάκρυα κύλησαν στα μαγουλά μου 

-ξερεις για πρώτη φορά στην ζωή μου μένω τόσο στάσιμη , αλλά ξέρω ότι θα συνελθεις και θα ειμαστε όλοι μέσα στην ζωντάνια

- άρχισα να γράφω και κάτι στίχους , ξέρεις ποιος με εμπνέει?

- εσύ φυσικά , όταν γίνεις καλά θα μου δώσεις και εσύ την αποψή σου, έτσι?

- ξέρω ότι συμφωνείς μαζί μου

- α αγάπη μου άκου το παιδάκι μας κλοτσάει , τότε έβαλα το χέρι του πάνω στην κοιλιά μου

- τον ακους?, σε ζητάει γλυκέ μου , θέλει τον μπαμπά του και άρχισα να ξανακλαίω 

Τότε ξαφνικά ήταν που είδα το θαύμα , το ένα δάκτυλο του ΄χεριού του που ήταν πάνω στην κοιλιά μου κουνήθηκε. Δάκρυα κύλησαν από τα μάτια μου αλλά αυτή την φορά από χαρα,ο Έντουαρτ με άκουγε και έστω και με αυτή την μικρή κίνηση η ελπίδα μου μεγάλωσε 

Ο ΕΝΤΟΥΑΡΤ ΘΑ ΖΗΣΕΙ!!!!